Birsamlarım ıslandı bir amansız yağmurla

Uyandığımda gözyaşımla selan vardı kulaklarımda

Salt bir birsam olmalıydı bu bana

Vuku bulmamalıydı sensizlik yazgımda

Çekilmez olan dünyada

Artık namlu şakaklarımda

İnatla ruhum harpta

Ne çare ki;

Tekrarı olmayan bir sahnedeyiz şimdi hayat denen

Elemlerim sevdama baki iken

Ve hal böyle iken

Bilmen gereken…

Ey hüzün yüreklim!

Günah veya yasak değildi sana meyilim

Ardı önü sen gibi bir “deliyi” sevdim

Yüreğimdesin!

Şeref verdin… Hoş geldin…

Gelişin huzura delalet lakin

Sensizliğe iç çekmektense…

Özlemlerim dinse

Ellerimi ellerin beklese

Kokun üzerime sinse

Gelebilsen kaygısızca ah keşke!

Yedik diye bahttan onca sille

Sevemeyecek miyiz deli divane

Dizeler sarsılır şimdi kalemimden düşen aşk ile

Sevdamın ateşi kor oldu yakar beni

Mütalaa etmedim severken seni

Bilseydim seveceğim seni

Bilki evvelden düşerdim yüreğine cemre misali

Kalemimi kırdım şimdi