| Edebiyat Portalı |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
Anladım ki her insan gitmek için geliyordu
Ve her geliş bir gidişin kucağından taze çıkmış
Ve her selam bir öncekinin vedası kokuyordu...
Bir hüzün ardı gelen hıçkırıklar
Yeni bir sabahın sevincine dönüşüyor
Her kahkaha biraz ıslak
Ve her gözyaşı tebessüm edercesine süzülüyordu.
Sahibinin yarı aralanmış dudaklarından..
Hiçbir aşk iki kişilik sayılmazdı
Bir önceki sahibinin gölgesi çıkarılmadan
Ve hiçbir aşık mutlu olmayacaktı
Gerçek güneş doğmadan
Anladım ki aynı tren taşıyordu geleni ve gideni
Ve aynı gardalardı gülenlerle ağlayanlar
Eller aynı şekilde kalkıyordu havaya ama
Farklı duygular saçıyordu sallanırken
Gelmiş olanların umuduyla
Gidenlerin umutsuzlukları bir bütündü
Bu bütün büyüyordu büyümesi ile
Gelene gösterilen saygı
Gidenden doğuyordu…
Hiçbir ayrılık hüzünlü sayılmazdı aslında
Hüznünde son bulacağı gün anımsansa
Ve hiçbir mutluluğun tadı kalmazdı
Yine aynı günün anımsanmasıyla...
Dili dönmeyen bir bebek gibi
Ağladıkça kavuşuyordu insan isteklerine
Üzüldükçe gülüyor
Güldükçe üzülüyordu...
Bir duygu tezatlığında geçerken ömür
Artı ve eksinin cazipliği
Seni içine alıyor
Ve biraz yanlış, biraz doğru yoğuruyor
Acıtıyor
Kanatıyor
Yakıyor
Bakır bir tepside hayata sunuyordu...
Seni yenilmeye hazır
Hazmedilmesi ağır bir aşka dönüştürüyordu...
Sonuç mu??
Kalp ağrısı...
Nil Yılmaztürk
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
