Alacakaranlıklar üzerime çöküyor
Titrek yalnızlığımda kayboluyor tüm benliğim
Köhne sokaklarda yitip gidiyorum
Yenik düştüğüm acılarıma kadeh kaldırıyor sanki tüm şehir

Ben düştükçe tüm acımasızlığıyla vuruyor
Hırpalıyor kalan son umutlarımı
Sensizliğine yandığım bu aşkın
Son darbeleri vuruyor tokat gibi yüzüme

Yüreğim haykırıyor sen diye
Elim yüzüm aşkın karalarına boyanmış
Üstüm başım paramparça
Yüreğim gibi bedenimde sefil bir halde

Kim görse acıyor halime
Sensizlik sessizlik senden geriye kalan herşey

Acısıyla gölgem gibi peşimde geziyor
Bazen durduk yere gülüyorum
Ve aniden gözlerimin yaşı dudaklarıma iniyor
Konuştuğum her kelimede
Dudaklarımdan gözyaşlarım fışkırıyor

Artık umutlarımı toprağa gömdüm
Sonsuza kadar gitti benden

Aşkımı söküp denize attım
Kıyıya vuran her dalgada
Aşkın sesini dinliyorum
Yalnızlığımsa hep benimle
Atsam atılmıyor

Kaybolan hayatımı arıyorum bi çare
Bir izi bile kalmamış bu şehirde
Neyine yandım ben aşkın böyle neyine
Ben bile ağlıyorum halime
Mum gibi eriyen bu bedenime
Yok bir derman yok bir çare

.................şimdi "ben" denilen nasıl nerede kiminle...........

NİL  YILMAZTÜRK