.Seni yok ettim ama kendimi yok edemedim…….Kalp atışlarımda asılı kalan sevginle yaşıyorum… Kimi zaman seninle dalıyorum geçmişe kimi zamansa seninle ağlıyorum geleceğe….
Bazen ellimi yüreğimin üzerine getirerek, yumuyorum gözlerimi… İçimde inanılmaz bir heyecan beliriyor…
Hissediyorum seni ve sevgine ulaşıyorum…
Yüreğimle yüreğine ulaşmanın güzelliği içinde boğuluyorum seninle… Varlığını yüreğimden gözkapaklarımın ardına taşıyıp gözlerime sunuyorum seni…
Seni yaşıyorum; her saniye daha da büyüyen, sensiz günlerin yarattığı yokluğunla …. Seninle her saniyenin toplam heyecanıyla sevgini yudumluyorum…
Artık gözyaşlarımı bir kitabın arasına döküyorum… belki bir gün o sayısız güller gibi, onlarda kurur diye … Benimki sadece yokluğuna atılan bir imza misali yanıyor, sayamadığım güller arasında…
Her bir gözyaşıma bir cümle iliştirip kapatıyorum sayfayı…Ardından nice kelimeler geliyor, her biri geçmişten bugüne ama hiçbiri bugünde olmayacak olan….
Belki bir gün kendi aleviyle alevlenir ve yok olur… Kim bilir beklide beni daha bi yakar ve küllerime sarılır…